♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
به ياد کربلا دل ها غمگين است
دلا خون گريه کن چون اربعين است
اربعين حسيني برشما تسليت باد
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
باز عاشوراييان پيدا شدند
باز هم سوداييان شيدا شدند
اربعين غصه هاي گل کجاست
اربعين ناله بلبل کجاست
اربعين عشق، عباست چه شد
اربعين، فرياد احساست چه شد
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
بنازم آنکه دايم گفتگوي کربلا دارد
دلي چون جابر اندر جستجوي کربلا دارد
به ياد کاروان اربعيني با گريه مي گويد
همي بوسم خاکي را که بوي کربلا دارد
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
اربعين آمد و اشکم ز بصر مي آيد
گوييا زينب محزون ز سفر مي آيد
باز در کرب و بلا شيون و شيني برپاست
کز اسيران ره شام خبر مي آيد
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
اربعين يعني يگانهشدن با كربلا، و بيگانهشدن از هر آنچه كربلاستيز و كربلا گريز است.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
اربعين است اربعين کربلاست
هر طرف غوغايي از غم ها به پاست
گويي از آن خيمه هاي نيم سوز
خود صداي العطش آيد هنوز
دمنوش آرامش بخش و خواب آو...